Strona główna Boks Wrestling MMA Sztuki walki
bokserzy
Boks zawodowy, należy odrzucić i napiętnować z trzech zasadniczych powodów: - Jego istotą jest czynienie z agresji oraz brutalności uciechy i rozrywki dla publiczności i źródła dochodów. - Dla błahych powodów wyrażających się w chęci zarobienia pieniędzy i dostarczenia rozrywki tłumowi wystawia się w nim czyjeś zdrowie, a niekiedy też życie na poważne niebezpieczeństwo. - Sport ów polega na wzajemnym zadawaniu sobie ran. Im więcej dotkliwych i celnych ciosów zada się przeciwnikowi, tym większą ma się gwarancję wygranej. Właśnie ta cechy zawodowego boksu są w naszym przekonaniu najważniejszymi powodami dla których należy go potępić z tradycyjnie chrześcijańskiego punktu widzenia. O ile czymś uprawnionym może być używanie względem bliźnich siły fizycznej, o tyle czymś nadzwyczaj wstrętnym i perwersyjnym jest czynienie sobie z tego rozrywki. Przemoc na tym padole łez może być czasem smutnym obowiązkiem chrześcijanina, ale nigdy nie może przemieniać si ę w coś radosnego, przynoszącego uciechę, podnoszącego poziom adrenaliny u spragnionego widoku krwi tłumu. Argument siły fizycznej zawsze też powinien być ostatnim argumentem, czymś po co sięga się dopiero po wykorzystaniu wszystkich innych dostępnych środków.

Historia:

Boks jest jednym z najstarszych sportów, znanym już w starożytnych Rzymie i Grecji. Był znany w programie igrzysk w starożytnej Grecji. Statyczne bijatyki dwóch zawodników były bardzo brutalne i często kończyły się śmiercią. Walki te, bez żadnych określonych reguł, niewiele miały wspólnego ze sportem, jaki narodził się w 1719 roku w Anglii.

Zasady:

Ring jest kwadratem o boku długości 4,3m-6,1m (dla zawodowców) i 4,9m-6,1m (dla amatorów). Walki o tytuły zawodowe trwają 12 lub 15 rund, choć zdarzają się tez pojedynki sześciorundowe. Amatorzy walczą 3 rundy. Rundy trwają po trzy minuty, a przerwy miedzy rundami po minucie. Arbiter czuwa nad przebiegiem pojedynku na ringu. Poza obrębem linii znajduje się trzech (w boksie zawodowym) i pięciu (w boksie amatorskim) sędziów punktowych. Walka morze zakończyć się przed czasem tzw. nokautem(KO), gdy jeden z zawodników upada na deski ringu i nie jest w stanie przyjąć na powrót postawy w ciągu dziesięciu sekund. Wtedy zostaje on "wyliczony" przez arbitra. Pojedynek może być tez przerwany przez arbitra przez ogłoszenie przewagi technicznej (TKO) lub dyskwalifikacji jednego z bokserów. Trenerowi w narożniku wolno także poddać swojego podopiecznego przez rzucenie ręcznika na ring. W przepisowym czasie o wyniku starcia decyduje punktacja sędziów. Punkty przyznawane są za czyste (tj. zadane prawidłowo) ciosy w twarz i korpus przeciwnika, a także za inne elementy sztuki pięściarskiej (np. za uniki). Zwycięzca każdej rundy w pojedynkach zawodowców otrzymuje dziesięć punktów, jego przeciwnik odpowiednio mniej. Jednakże ostateczny wynik nie jest suma małych punktów-arbiter ogłasza zwycięstwo tego z zawodników, który zyskał uznanie większości sędziów punktowych. W boksie amatorskim mamy do czynienia z odmiennym systemem punktowania-punkty przyznawane są za prawidłowe ciosy i odejmowane za przewinienia. Amatorzy walczą w koszulkach i specjalnych kaskach ochronnych.

Organizacje:

WBC- World Boxing Council WBA- World Boxing Assoction IBF- International Boxing Federation WBO- World Boxing Organization IBO- International Boxing Organization NABF- North American Boxing Federation NABO- North American Boxing Organization EBU- European Boxing Union WBF- World Boxing Fundation IBA- International Boxing Assoction EBA- European Boxing Association IBC- International Boxing Council WBU- World Boxing Union NBA- National Boxing Assoction IBU- International Boxing Union WBC Facerbox- World Boxing Council Facerbox

Ciosy i pozycje obronne

ciosy w boksie
1. Zasady Techniki boksu
Technika w boksie - to całokształt sposobów prowadzenia akcji w obrinie i ataku. Taktyczna dojrzałość boksera pozostaje w prostym stosunku do jego przygotowania technicznego. Im bogatsza jest technika boksera, tym bardzie różnorodna taktyka. W szerokim pojęciu techniki bokserskiej zawierają sie: umiejętność szybkiego, lekkiego poruszania się po ringu, co pozwala bokserowi wybrać w błyskawicznie zmieniających się sytuacjach walki odpowiedni moment dla ataku i obrony; opanowanie wszystkich ciosów atakujących, opartych na dokładnej koordynacji ruchu, wykonywanych nieoczekiwanie, szybko, dokładnie z nieodzowną ostrością i siłą; trwałe wiadomości i nawyki w zakresie akcji obronnych, zabezpieczające przed ciosami przeciwnika; opanowanie techniki kontrciosów, w połaczeniu ich z tą czy inną obroną. Opanować technikę boksu i stosować ją w wlace może tylko bokser wszechstronnie fizycznie przygotowany, doskonale panujący nad ruchami swego ciała. Technika walki jest dla boksera jego orężem, którym posługuje się on, realizując swoje plany taktyczne. Dlatego technika powinna być przez boksera opanowana w zupełności, ażeby mógł on w trakcie walki posługiwać się nią pewnie i swobodnie. Prawidłowe, celowe stosowanie dobrze przyswojonej techniki pozwala bokserowi w sposób nieprzymuszony, szybko i lekko przeprowadzać najbardziej skomplikowane i różnorodne działania.
2.Pozycja bokserska
Określeniem pozycja bokserska oznaczamy wyjściową pozycję bojową, z której bokser, będąc równocześnie w stałej gotowości bojowej, może w każdym momencie rozpocząć akcję, wcielać w czyn swoje plany i uprzedzać zamierzenia przeciwnika. W ten sposób pozycja bokserska jest, w rzeczywistości, uniwersalną bojową pozycją wyjściową, stosowaną zarówno przy zaczepnych, jak i obronnych działaniach. Walka na ringu wymaga od boksera dużego skupienia uwagi. Uwagę boksera powinny cechować czujność, ciągłość i wytrwałość. Bokser musi we właściwym czasie widzieć, jak zmieniają się przygotowawcze ruchy przeciwnika, musi umieć odgadnąć z nich charakter zamierzanego ataku czy obrony. Pozycja bokserska w trakcie walki nic może być wciąż taka sama: zmienia się położenie rąk, nóg i tułowia; położenia wyjściowe zmieniają się w zależności od rodzaju przygotowawczych ruchów boksera, wynikających z jego zamierzeń, i od oceny zachowania się przeciwnika.
3.Poruszanie się po ringu.
Szybkość i dokładność ruchów nóg, umiejętność dokonania właściwej oceny czasu i dystansu, grają zasadniczą rolę zarówno przy zadawaniu ciosów, jak i w wypadku stosowania akcji obronnych. Bokser powinien umieć zręcznie i szybko poruszać się po ringu. Zasadnicza przewaga lekko poruszającego się boksera polega na tym, że dezorientuje on przeciwnika swoją ruchliwością, nie pozwalając mu skoncentrować się na tej czy innej akcji. Bokser, poruszając się swobodnie i szybko, przygotowuje sobie dystanse i sytuacje potrzebne mu do przeprowadzenia akcji zaczepnych, bądź obronnych. Poruszając się po ringu, bokser czyni to, posuwając się ślizgającymi się krokami na przedniej części stóp. Posuwiste kroki pozwalają mu stale zachować dogodną pozycję ciała przy szybkim tempie walki i tym samym łatwo stwarzać wyjściowe sytuacje do zadawania ciosów. Opanowanie techniki poruszania się po ringu jest jednym z pierwszych i zasadniczych warunków przy nauce boksu. Z początku przyswaja się pojedyncze kroki we wszystkich kierunkach, bezpośrednio z bokserskiej pozycji. Krok w przód 'wykonuje sic lewą noga, po czym podciąga się prawą nogę do pozycji analogicznej do wyjściowej. Krok w tył wykonuje się prawą nogą, krok w lewo - lewą i w prawo - prawą nogą.
4.Dystans w walce.
Istnieją dwa zasadnicze dystanse: dystans i półdystans. Ich znajomość jest dla boksera nieodzowna, dlatego, żeby mógł lepiej orientować się i działać w sytuacji bojowej, ponieważ warunki walki w tych dystansach są różne.

Znani zawodnicy

Roberto Cammarelle

złoty medalista IO w 2008r.

Władimir Kliczko

aktualny mistrz świata organizacji WBO i IBF.

Tomasz Adamek

Jest pierwszym Polakiem, który zdobył "Muhammad Ali Giant Athlete Award", nagrodę imienia Muhammada Ali za wybitne osiągnięcia sportowe i postawę poza ringiem, a także The Ring championship belt - pas mistrzowski magazynu The Ring